Οι απεικονιστικές εξετάσεις μπορούν συχνά να δείξουν απόφραξη του χοληδόχου πόρου αλλά σε μερικές περιπτώσεις δεν μπορούν να δείξουν αν η απόφραξη προκαλείται από όγκο ή από ένα λιγότερο σοβαρό πρόβλημα, όπως π.χ. λίθο.                   

Άτομα που διερευνώνται για πιθανό καρκίνο των χοληφόρων μπορεί να υποβληθούν σε μία ή και περισσότερες απεικονιστικές εξετάσεις. Αυτές είναι:

α) Υπερηχογράφημα

Υπερηχογράφημα κοιλίας: Αυτή είναι συχνά η πρώτη απεικονιστική εξέταση που γίνεται σε άτομα που έχουν συμπτώματα όπως ίκτερο ή πόνο στο δεξιό άνω μέρος της κοιλιάς τους. Πρόκειται για ένα εύκολο τεστ που δεν χρησιμοποιεί ακτινοβολία. 

Υπέρηχοι  μπορεί επίσης να χρησιμοποιηθούν για την καθοδήγηση μιας βελόνας σε μια ύποπτη περιοχή   έτσι ώστε να αφαιρεθούν κύτταρα απο την ύποπτη περιοχή για ιστολογική εξέταση.  Αυτό ονομάζεται βιοψία με βελόνα υπό την καθοδήγηση υπερήχων.

Ενδοσκοπικό και λαπαροσκοπικό υπερηχογράφημα : Στον ενδοσκοπικό υπερηχογράφημα, ο ιατρός με ένα κατάλληλα τροποποιημένο γαστροσκόπιο που στην άκρη του έχει μονάδα παραγωγής υπερήχων, εξετάζει τα χοληφόρα μεσω του στομάχου – δωδεκαδακτύλου.  Αυτό δίνει πιο λεπτομερείς εικόνες από ένα τυπικό υπερηχογράφημα. Στο λαπαροσκοπικό υπερηχογράφημα, που χρησιμοποιείται σπάνια, γίνετια εξέταση της περιοχής των χοληφόρων μέσω μιας μικρής χειρουργικής τομής στο δέρμα στο κοιλιακό τοίχωμα, με ένα   λαπαροσκοπίου που στο άκρο του έχει συσκευή υπερήχων, Με τις παραπάνω εξετάσεις μπορούν να ληφθούν σημαντικές πληροφορίες για το μέγεθος και την επέκταση του όγκου γεγονός που μπορεί να βοηθήσει στο σχεδιασμό της χειρουργικής επέμβασης. Επίσης μπορούν να ληφθούν βιοψίες με βελόνα από ύποπτες περιοχές.

β) Αξονική Τομογραφία(CT)                                                                                                                                                                  

Η αξονική τομογραφία μπορεί να χρησιμοποιηθεί:

• Στη κατάδειξη όγκου στην περιοχή που ερευνάται. 
• Στη σταδιοποίηση του καρκίνου (πόσο δηλαδή έχει επεκταθεί). Η αξονική τομογραφία μπορεί να δείξει τα όργανα που βρίσκονται κοντά στον χοληδόχο πόρο (ιδίως το ήπαρ), καθώς και τους λεμφαδένες και τα απομακρυσμένα όργανα στα οποία μπορεί να  εξαπλωθεί ο καρκίνος.
• Στην απεικόνιση των αγγείων στον όγκο: Ένας τύπος αξονικής τομογραφίας γνωστός ως αξονική αγγειογραφία μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να εξετάσει την θέση των αγγείων της περιοχής σε σχέση με τον όγκο.  Αυτό γίνεται με την χορήγηση σκιαστικού ενδοφλέβια και μπορεί να βοηθήσει να καθοριστεί εάν μπορεί να υποβληθεί ο πάσχων σε χειρουργική επέμβαση.
• Στη λήψη βιοψίας απο έναν ύποπτο όγκο. Αυτό ονομάζεται «βιοψία με βελόνα υπό την καθοδήγηση αξονικής τομογραφίας». Για να γίνει αυτό, o εξεταζόμενος τοποθετείται στο τραπέζι αξονικής τομογραφίας. Ο επεμβατικός ακτινολόγος προωθεί μια βελόνα βιοψίας μέσα από το δέρμα προς τη μάζα. Οι αξονικές τομογραφίες επαναλαμβάνονται έως ότου η βελόνα βρεθεί μέσα στη μάζα και στη συνέχεια λαμβάνεται μέσω της βελόνας μια μικρή ποσότητα ιστού (δείγμα) που στέλνεται για ιστολογική εξέταση.

γ) Απεικόνιση μαγνητικού συντονισμού (MRI)

Όπως και οι αξονικές τομογραφίες, οι μαγνητικές τομογραφίες δείχνουν λεπτομερείς εικόνες των μαλακών ιστών του σώματος. Επιπρόσθετα μπορεί να χορηγηθεί ενδοφλέβια ειδικό σκιαστικό φάρμακο ώστε να απεικονίζονται καλύτερα οι λεπτομέρειες στην εξεταζόμενη περιοχή.

Οι μαγνητικές τομογραφίες μπορούν να παρέχουν πολλές λεπτομέρειες και να είναι πολύ χρήσιμες για την εξέταση των χοληφόρων πόρων. Μπορούν να βοηθήσουν να γίνει διάκριση ανάμεσα σε ένα καλοήθη(μή καρκινικό) όγκο από έναν που είναι καρκίνος. Ειδικοί τύποι μαγνητικής τομογραφίας μπορούν επίσης να χρησιμοποιηθούν για την διερεύνηση του καρκίνου των χοληφόρων πόρων:

Μαγνητική χολάγγειο-παγκρεατογραφία(MRCP) μπορεί να χρησιμοποιηθεί για την εξέταση των χοληφόρων πόρων και περιγράφεται παρακάτω στην ενότητα για τη χολαγγειογραφία.

Μαγνητική αγγειογραφία (ΜRI) εξετάζει τα αιμοφόρα αγγεία. 

δ) Χολαγγειογραφία

Το χολαγγειογράφημα γενικά είναι μια απεικονιστική εξέταση που εξετάζει τους χοληφόρους πόρους για να διαπιστώσει αν είναι αποφραγμένοι, στενωμένοι ή διατεταμένοι(διευρυμένοι) και με αυτό τον τρόπο διαπιστώνεται η παρουσία όγκου στα χοληφόρα. Υπάρχουν διάφοροι τύποι χολαγγειογραφίας, καθένας από τους οποίους έχει διαφορετικά πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα.

• Μαγνητική χολαγγειο-παγκρεατογραφία(MRCP): Γίνεται με Μαγνητικό τομογράφο  και είναι μη επεμβατική εξέταση (δεν τοποθετείται τίποτα στο σώμα του εξεταζόμενου), Είναι η συνηθέστερη μέθοδος λεπτομεριακής εξέτασης των χοληφόρων.   Δεν χρησιμοποιείται για τη λήψη βιοψίας από  τον όγκο ή για την τοποθέτηση stent στo  χοληδόχο πόρο για να παραμείνει ανοιχτός ( στεντ =μικρής διαμέτρου σωλήνας).
• Ενδοσκοπική παλίνδρομη χολαγγειοπαγκρεατογραφία (ERCP): Σε αυτή την εξέταση μέσω ενός γαστροσκοπίου που φθάνει έως το δωδεκαδάκτυλο, ένας μικρός καθετήρας (σωλήνας) εξέρχεται από το άκρο του ενδοσκοπίου και εισέρχεται στον κοινό χοληδόχο πόρο. Ακολούθως μέσω αυτού του καθετήρα εγχύεται μία ακτινοσκιερή ουσία με την οποία σκιαγραφούνται τα χοληφόρα και ο παγκρεατικός πόρος. Η όλη διαδικασία παρακολουθείται μέσω οθόνης monitor. Οι εικόνες μπορούν να δείξουν στένωση ή απόφραξη αυτών των χοληφόρων. Αυτή η εξέταση είναι πιο επεμβατική από την μαγνητική χολαγγειοπαγκρεατογραφία, αλλά έχει το πλεονέκτημα ότι επιτρέπει στο γιατρό να πάρει δείγματα κυττάρων ή υγρού για εξέταση. Η  ενδοσκοπική  χολαγγειο-παγκρεατογραφία μπορεί επίσης να χρησιμοποιηθεί για την τοποθέτηση ενός stent στο χοληδόχο πόρο για να παραμείνει ανοικτός και να διέρχεται η χολή στο έντερο. Η όλη διαδικασία γίνεται με ενδοφλέβια χορήγηση καταστολής.
• Διαδερμική διηπατική χολαγγειογραφία: Γίνεται με καθοδήγηση υπέρηχων ή αξονικής τομογραφίας και τοποθετείται μία ειδική λεπτή βελόνα  σε έναν χοληφόρο πόρο μέσα στο ήπαρ. Αυτό γίνεται με τοπική αναισθησία, διαδερμικά, συνήθως κάτω από το δεξιό υποχόνδριο της κοιλιάς. Στη συνέχεια, εγχέεται σκιαγραφική ουσία μέσω της βελόνας και καθώς το σκιαστικό περνάει μέσα από τους χοληφόρους πόρους λαμβάνονται ακτινογραφίες που προβάλλονται σε οθόνης monitor.  Αυτή η εξέταση μπορεί να χρησιμοποιηθεί για τη λήψη δειγμάτων υγρού ή ιστών ή για την τοποθέτηση ενός stent στον χοληδόχο πόρο για να παραμείνει ανοικτός. Επειδή είναι πιο επεμβατική, Η  διαδερμική διαηπατική χολαγγειογραφία δεν χρησιμοποιείται συνήθως παρά μόνον ως εναλλακτική μέθοδο σε περίπτωση η ενδοσκοπική χολαγγειο-παγκρεατογραφία δεν μπορεί να γίνει για κάποιο λόγο.

ε) Αγγειογραφία

Η αγγειογραφία είναι η απεικόνιση των αιμοφόρων αγγείων εντός και πέριξ του ήπατος.  Διενεργείται με την τοποθέτηση ενός ενδοαρτηριακού καθετήρα, που είναι ένας σωλήνας μικρής διαμέτρου, στον αυλό μίας περιφερικής αρτηρίας που  ακολούθως προωθείται έως την περιοχή που εξετάζεται. Στη συνέχεια μέσω αυτού του καθετήρα χορηγείται σκιαγραφική ουσία. Οι εικόνες που λαμβάνονται δείχνουν εάν τα αγγεία του ήπατος επηρεάζονται απο τον όγκο. Οι πληροφορίες αυτές χρησιμοποιούνται τόσο για την εκτίμηση του είδους του όγκου όσο και για τον σχεδιασμό της εγχείρησης από τους χειρουργούς, εάν δηλαδή είναι δυνατό να αφαιρεθεί ο όγκος με επέμβαση. 

Η αγγειογραφία μπορεί επίσης να γίνει με αξονική τομογραφία (αξονική αγγειογραφία) ή μαγνητική τομογραφία (μαγνητική αγγειογραφία). Αυτές τείνουν να χρησιμοποιούνται συχνότερα, επειδή παρέχουν πληροφορίες για τα αιμοφόρα αγγεία χωρίς την ανάγκη ενδοαρτηριακού καθετήρα. 

στ) Λαπαροσκόπηση

Η λαπαροσκόπηση είναι στην ουσία μία χειρουργική πράξη η οποία όταν γίνεται προηγείται της τη χειρουργικής επέμβασης. Μέσω μιας μικρής τομής στο μπροστινό μέρος της κοιλιάς(στον ομφαλό) εισάγεται το λαπαροσκόπιο, -που είναι ένας λεπτός σωλήνας με φως και μια μικρή βιντεοκάμερα στο άκρο του-, στην περιτοναϊκή κοιλότητα και εξετάζεται το ήπαρ, η χοληδόχος κύστη, τα εξωηπατικά χοληφόρα αλλά και άλλα κοντινά όργανα και ιστοί. Η εξέταση γίνεται στο χειρουργείο με γενική αναισθησία. Η λαπαροσκόπηση βοηθά στον σχεδιασμό της εγχείρησης ή τον σχεδιασμό άλλων θεραπειών με το να καθοριστεί η  έκταση(=σταδιοποίηση) της νεοπλασίας.  Επίσης  μπορεί να ληφθούν δείγματα απο τους ύποπτους ιστούς(βιοψίας) για εξέταση.    

ζ) Χολαγγειοσκόπηση

Η διαδικασία αυτή μπορεί να γίνει κατά τη διάρκεια μιας ενδοσκοπικής παλίνδρομης χολαγγειοπαγκρεατογραφίας (βλ. παραπάνω). Ο γιατρός περνά έναν πολύ λεπτό σωλήνα οπτικών ινών με μια μικροσκοπική κάμερα στο άκρο του μέσα από τον μεγαλύτερο σωλήνα που χρησιμοποιείται για την ενδοσκοπική ανάδρομη χολαγγειοπαγκρεατογραφία. Από εκεί μπορεί να διερευνήσει τους χοληφόρους πόρους. Αυτό επιτρέπει στο γιατρό να δει τυχόν αποφράξεις, πέτρες ή όγκους και ακόμη και να κάνει βιοψία.